Zużycie surowca to główny wyznacznik tego, jakie fundusze trzeba przeznaczyć na rachunek za gaz w skali bieżącej i rocznej. Jednak nie tylko – dzisiaj przyjrzymy się dokładnie temu, od czego zależy wysokość opłaty za gaz.

Czym jest grupa taryfowa?

Grupa taryfowa to sposób kwalifikacji odbiorcy gazu. Ma ona przełożenie na system rozliczeń, które narzuca nam dostawca tego paliwa. Generalnie przydziela się ją w zależności od kilku czynników:

Miejsca, z którego pobierany jest gaz.

Rodzaju pobieranego gazu – gaz wysokometanowy, propan-butan, etc.

Ilości pobieranego gazu.

Grupy taryfowe oznaczane są w różny sposób. Przykładowo – B-2.1 będzie oznaczać, że mamy do czynienia z poborem gazu propan-butan, w wymiarze od 3350 do 13350 kWh/rok, a odczyt przeprowadzany jest jeden raz w roku rozliczeniowym. Pierwsza wartość – litera – dotyczy więc tego, jaki gaz jest pobierany z sieci. Może to być W – gaz ziemny, wysokometanowy, S i Z – gaz zaazotowany lub R i B – gaz propan butan, jak w przykładzie powyżej. Jeśli chodzi zaś o grupę taryfową związaną ze zużyciem gazu – tu wartości mogą się różnić, jednak zazwyczaj uznaje się, że 1 to zużycie na poziomie do 3350 kWh rocznie. Z kolei 2 to od 3350 do 13350 kWh rocznie, 3 to od 13350 kWh do aż 88900 kWh rocznie. Kolejna wartość określa, ile razy do roku odczytywany będzie gaz. Stąd jednak dosyć daleka droga do tego, by ustalić, jaka jest właściwie cena gazu i wartość opłaty za ten surowiec.

Sposób naliczania zużycia gazu – m3 czy kWh?

Wiele osób dziwi się, że gaz rozliczany jest w kWh, a nie metrach sześciennych. W końcu dystrybuuje się go w formie przeliczalnej na objętość. W zastosowaniach domowych, gaz wykorzystywany jest jako paliwo do ogrzewania – liczy się więc jego wartość opałowa. Do obliczenia, ile kWh osiągniemy z metra sześciennego gazu, musimy posłużyć się adekwatnym wzorem: Ilość gazu (m3) razy współczynnik konwersji = ilość energii opałowej (kWh) Ilość gazu to oczywista wartość, co jednak oznacza współczynnik konwersji? Jest to iloraz ciepła spalania paliwa gazowego i liczby 3,6.

Ile kosztuje metr sześcienny gazu?

Ciekawscy będą jednak dążyć do tego, ile kosztuje metr sześcienny gazu. Sprawa nie jest taka prosta. Musimy zastosować odwrotny wzór z poprzedniego akapitu. Zazwyczaj 1 kWh gazu kosztuje około od 10 do 12 groszy brutto, w zależności od zmiennych czynników. To stawka bez opłaty handlowej, która może się wahać od 3 do 8 złotych, ale mówimy tu o opłacie abonamentowej, a nie za 1 kWh, więc raczej jej tutaj nie doliczamy. By więc określić, ile kosztuje m3 gazu, który zużywany jest w naszej instalacji, musimy przeliczyć te wartości, podstawiając je do poprzedniego wzoru i porównując z rachunkami. Jednak aby uprościć nieco te przekształcenia – odpowiemy sobie, ile mniej więcej kosztuje gaz w wymiarze jednego metra sześciennego, eksploatowany w instalacji gospodarstwa domowego. To wartość od około 1,20 złotego do 1,30 złotego.

Prognoza czy rzeczywiste zużycie gazu?

Cena gazu a rachunek za gaz to dwie odrębne kwestie. Jeśli kwalifikujemy się do grup, w których odczyt gazu odbywa się raz do roku – a w takim systemie rozlicza się większość gospodarstw, płacimy nie za bieżące zużycie gazu, a za jego prognozowane zużycie. Przykładowo – dostawca obliczył, że będziemy zużywać gaz o wartości 100 złotych miesięcznie. W skali roku płacimy więc 1200 złotych, a w momencie odczytu wartości gazu będziemy dokonywać odpowiednich dopłat, jeśli rzeczywiste zużycie będzie np. na poziomie 1300 złotych lub otrzymamy adekwatną rekompensatę – najczęściej jako przeniesienie na przyszłe rozliczenia. W ostatnich latach mamy więcej swobody w kontekście tego, jak chcemy się rozliczać z gazu. Możliwa jest także zmiana grupy taryfowej. By to zrobić, należy skontaktować się z dostawcą tego surowca i zapytać, jak przebiega procedura w jego przypadku.

Jakie opłaty są przewidziane dla grupy taryfowej?

Jest to temat bardzo zawiły. Lepiej skupić się na kalkulacjach związanych ze zużyciem gazu ogółem, a niekoniecznie na konkretnych opłatach w obrębie grup taryfowych. Z jednej strony grupy taryfowe, które wyróżnia spore zużycie gazu, dostają nieco lepsze stawki za 1 kWh (choć nie musi to być regułą), wzrastają koszty obsługi takiego gospodarstwa domowego – które ponosi oczywiście odbiorca gazu. Zresztą stawki taryfowe dosyć często się zmieniają – warto mieć to na uwadze.

Od czego zależą ceny gazu, jak i wielkość rachunku?

Cena gazu i wysokość rachunku zależą od wielu czynników. Zacznijmy od tych najbardziej podstawowych:

Cena gazu jako surowca – tak jak było to wspomniane wcześniej, rozliczamy się od 1 kWh.

Grupa taryfowa – w zależności od tego, w jakiej się znajdujemy, stawka za 1 kWh może się różnić.

Opłaty za dystrybucję stałą – dostawca gazu otrzymuje pieniądze nie tylko za sam surowiec, ale także za obsługę infrastruktury. Stawka tej opłaty uzależniona jest od tego, jakie są koszty dystrybucji gazu.

Opłaty za dystrybucję zmienną – to dopłata do eksploatacji infrastruktury, która związana jest z naszym zużyciem. Jeśli przez dany okres rozliczeniowy zużyjemy więcej gazu, opłata ta będzie odpowiednio większa, jeśli mniej – mniejsza.

Jak widać, jest to sporo zmiennych. By obliczyć z nich odpowiednią, ostateczną wartość rachunku za gaz, trzeba będzie zastosować odpowiednie wzory.

Jak obliczyć wartość rachunku za gaz?

By obliczyć wartość rachunku i ostatecznej ceny za gaz, trzeba się trochę namęczyć. Na początku musimy wziąć wartość kWh zużytego surowca i pomnożyć ją przez cenę gazu, który eksploatujemy. Kolejnym krokiem jest opłata zależna od grupy taryfowej – abonamentowa, która może być podana skali roku lub miesiąca. Jeśli jest to opłata miesięczna, mnożymy ją przez ilość miesięcy w danym okresie rozliczeniowym – np. przez 12. Kolejno obliczamy wysokość opłaty za dystrybucję stałą – w analogiczny sposób, stawka dystrybucji stałej razy ilość miesięcy w okresie rozliczeniowym. Do obliczenia dystrybucji zmiennej, musimy wziąć wartość zużycia prądu i sprawdzić, jaka stawka obowiązuje w przeliczeniu na 1 kWh. Potem mnożymy obydwie wartości przez siebie – operujemy tu na wartości za cały okres rozliczeniowy, więc otrzymujemy ostateczną kwotę. Teraz wystarczy to wszystko zsumować. W ten sposób otrzymujemy stawkę netto – najczęściej właśnie takie wartości są podawane przez dostawcę. Aby lepiej wyjaśnić wszystkie te zawiłości, posłużmy się przykładem.

Oto uproszczony sposób obliczania zużycia gazu i stawki rachunku

Stawka za 1 kWh gazu niech będzie dana jako 11 groszy.

Zużycie gazu w gospodarstwie w skali roku to 30 000 kWh.

Opłata abonamentowa w skali miesiąca wynosi 5 złotych.

Dystrybucja stała to koszt 30 złotych.

Dystrybucja zmienna ma wartość 3 groszy za każdy kWh.

Obliczenia

30 000 kWh x 11 groszy = 330 000 groszy = 3 300 złotych

12 (miesięcy) x 5 (abonament) + 12 (miesięcy) x 30 (dystrybucja stała) = 420 złotych

30 000 kWh x 3 grosze (opłata zmienna) = 90 000 groszy = 900 złotych

3 300 złotych + 420 złotych + 900 złotych = 4 620 złotych – jest to stawka netto.

Do obliczenia stawki brutto, wystarczy posłużyć się prostym działaniem:

4 620 złotych x 23% = 1062,6 złotych

4 620 złotych + 1062,6 złotych = 5 682,6 złotych

A więc stawka roczna wynosi 5 682,6 złotych

Natomiast, jeśli chcemy wyliczyć stawkę miesięczną, wystarczy kwotę tę podzielić przez 12 = 473,55 złotych.

Reasumując, na co warto zwrócić uwagę przy rozliczaniu się za gaz?

By jak najskuteczniej obliczyć stawkę brutto opłaty za gaz, wystarczy posłużyć się prostym wzorem zawartym powyżej. Wartość ostatecznej stawki za ten surowiec uzależniona jest nie tylko od jego wartości, ale doliczyć należy do niej także opłaty związane z eksploatacją gazu w domowych realiach. Grupa taryfowa może zostać zmieniona na życzenie abonenta, ale tylko w ograniczonym zakresie. Również ona ma przełożenie na ostateczną stawkę rachunku za gaz. Cena gazu wyrażona jest ponadto w kWh, a nie metrach sześciennych. Z tymi informacjami żaden rachunek nie będzie już straszny.